Ik vind het niet altijd even makkelijk: uitleggen aan vrienden, familie en kennissen wat ik precies doe. Misschien komt dat omdat mijn projecten zo veelzijdig zijn. Toch zit er in dat waar ik aan werk een duidelijke rode lijn en missie.

Ik ben bevlogen om mensen die niet worden gehoord of begrepen een stem te geven. Of dat nou om een individu gaat of een grote groep mensen met verschillende achtergronden. Bij complexere vraagstukken, zoals bijvoorbeeld woningnood, faciliteer ik gesprekken met verschillende stakeholders. Ik bedenk het proces en de manier waarop we naar een oplossing toewerken. Maar voor de inhoud heb ik iedereen nodig. We doen het echt samen. Alleen zo kunnen we toewerken naar een oplossing en resultaat dat door iedereen ‘gedragen’ wordt.

Het creëren van een veilige en open omgeving staat in mijn werk centraal. Ik zorg dat iedereen wordt gehoord en gezien. Daarbij werk ik heel intuïtief.  Ik voel aan wie extra aandacht nodig heeft. “Wat vind jij belangrijk?” “Hoe kijk jij hier tegenaan?” Dat persoonlijke en laagdrempelige contact, echt de tijd nemen en oprechte aandacht geven, is een belangrijk onderdeel van mijn werk. Het zorgt ervoor dat iedereen betrokken blijft. En het maakt dat ik groepen kan mobiliseren.

Ik ben een echte onderzoeker. Wat speelt er, wat leeft er? Van het daadwerkelijke doen word ik minstens zo enthousiast: proberen, experimenteren, aanpakken. Dat waar ik aan werk moet wel effect hebben. Impact. Van ‘blabla’ krijg ik de kriebels.

Het is mijn missie dat mensen meer naar elkaar omkijken, elkaars situatie leren begrijpen. Dat er meer wederzijds begrip ontstaat. Het zijn de momenten waarop een gemeente-ambtenaar en woningzoekende elkaar beter begrijpen. Of een bijstandsmoeder ziet hoe goed het haar zoon van 8 doet dat hij een maatje heeft om naartoe te gaan. Dan maakt mijn hart een sprongetje.